Ανάμεσα στους μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας μας συγκαταλέγεται και ο άγιος Γρηγόριος ο θεολόγος, ο επικαλούμενος και Ναζιανζηνός. Τον τίτλο του θεολόγου, που απονεμήθηκε εκτός από αυτόν μόνο στον άγιο Ιωάννη τον ευαγγελιστή και στον άγιο Συμεών τον Νέο, οφείλει στους περίφημους Λόγους του περί της θεότητος του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, οι οποίοι συνετέλεσαν στο να κατατροπωθούν οι αιρετικοί. Συσπουδαστής, στενός φίλος και συνασκητής του Μεγάλου Βασιλείου, πρεσβύτερος, και αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, προτίμησε να παραιτηθεί και να αποσυρθεί στην Καππαδοκία, διότι του άρεσε η ησυχία και η ηρεμία, όπου εύρισκε τον εαυτό του, έγραφε Επιστολές και Ποιήματα, προσευχόταν και ασκήτευε. Τα έργα του διακρίνονται για τα βαθιά νοήματα, τη χάρη και τη γλωσσική τους αρτιότητα. Η μνήμη του τιμάται στις 25 Ιανουαρίου και στις 30 του ίδιου μήνα (Τριών Ιεραρχών). (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)